Het "niets moeten" is hetgene wat mij al zoveel heeft gebracht.
Rust, duidelijkheid, spontaniteit,...
De innerlijke vrede die ik voel als ik mezelf toesta niets te moeten is immens.
Maar voor ik dat bereik ga ik meestal door heeeel wat beperkende, dwingende gedachten.
Denk er maar eens even na bij jezelf, of let er eens een dagje op.
Hoeveel zaken leg je jezelf op en MOET je van jezelf?
Ik ben echt helemaal fan van zelfontwikkeling en ik ben superstreng voor mezelf op alle vlakken. En dat put gewoon uit.
Dus om de zoveel tijd als ik weer eens een periode mezelf allemaal doelen heb gesteld en mijn tijd vul met zaken die ik "moet van mezelf want anders..." dan loop ik tegen een muur.
Dan ben ik het beu, wil ik al die zaken van me afschudden, en helemaal niets moeten.
Toch vind ik dit ergens ook een mooi proces van groei, om de zoveel tijd even terug op 0 stand komen, om te reflecteren, te voelen wat jou nog plezier geeft, waar je energie van krijgt.
Dus mijn levenswijze is echt; ik moet niks.
En ik snap dat dit bij veel gevallen soms niet zo voelt, maar vaak heb je meestal wel een keuze.
Ik let er ook vaak op dat ik genoeg tijd en ruimte neem om het niets te moeten te kunnen toepassen.
En dan ga je merken dat als je gewoon je lichaam volgt, het je precies brengt waar je hoort te zijn.
Ik merk dat verschil heel goed als ik dagen helemaal niets op de planning heb staan.
Dan kan ik zo goed de tijd nemen om te voelen wat het op dat moment is waar mijn lichaam nood aan heeft.
Heel vaak is dat gewoon platte rust, ook al had ik het in mijn hoofd anders gezien.
Ik leg mezelf dan op om vanalles te ondernemen, te sporten, wandelen, kleerkast uitruimen, lekker te koken, te kuisen,...
Maar als ik dan voel hoe mijn lichaam voelt dan wilt dat gewoon liggen.
Niets moeten.
En dan luister ik.
Ik ga het ook niet forceren, want ik weet dat als ik niet naar mijn lichaam luister, ik op een dag wel zal moeten.
En dat wil ik net niet, ik wil niets moeten.
Dus kies ik ervoor om te luisteren, en dat is ook hetgeen wat het beste voelt.
Ik voel als mijn lichaam op is en ik toch iets wil doen maar ik gewoon te moe ben om er van te genieten, dat dit gewoon niet werkt.
Ik word er niet vrolijker op, ik voel me leeg, ik geraak nog meer uitgeput.
Vaak heb we een diepgeworteld wantrouwen in onszelf, durven we onszelf niet toestaan om "niets te moeten".
Maar gun jezelf die toestemming, het leven is al zwaar genoeg.
We winnen er absoluut niets mee om zo streng te zijn voor onszelf.
Bij mij is dit in ieder geval een dagelijkse oefening, dat niets moeten.
Maar ik leef er wel naar, en ik leef er voor.
Pas als ik mezelf toesta om niets te moeten, en mezelf focus op mijn basisnoden te vervullen, dan gebeuren de meest mooie zaken en voel ik me het meest verbonden met mezelf.
En pas dan, kan ik persoonlijk echt van het leven genieten.
Mijn mantra voor de komende tijd (en hopelijk die van jou ook) :
👇🏼
IK GUN MEZELF OM NIETS TE MOETEN
&
IK LUISTER NAAR MIJN LICHAAM
En ik geloof er heilig in dat als je basisnoden vervuld zijn en je jezelf het plezier gunt om niets te moeten, dat je echt gaat doen waar jij het gelukkigst van wordt!
Maar dit is mijn mening, en hier moet je absoluut NIETS mee. 😚
Liefs, Elke ✨
Comments