Hii, welkom.
Adem, zak, keer maar naar binnen. Ik hoop elke keer dat als iemand mijn blog leest, het voelt als een momentje voor diegene om zich even te laten opvangen.
Even zelf niet te hoeven knokken om zichzelf te reguleren, maar gewoon het even te horen van iemand anders: Je bent super goed bezig, met wat je ook bezig bent (al is het maar ademen).
En ik ben er zeker van dat deze boodschap de juiste persoon op het juiste moment bereikt.
Zoals altijd heb ik geen idee nu waarover ik wil schrijven. Meestal laat ik het gewoon stromen uit mijn vingers en over wat ik op dat moment het meest voel om te delen.
Dat doe ik met veel zaken, het gewoon voelen. Welke kleding ga ik aandoen? Wat wil ik eten? Wat wil ik vandaag doen? Het gaat (vaak) bij mij vanuit mijn gevoel. Wat voel ik?
En de eerste stap daarbij is bij mij: Hoe voelt mijn lichaam?
Dat vooral eerst ontdekken en erkennen.
Het voelen kan ik best omschrijven als een soort instinctieve oerkracht in jezelf die stilletjes een richting aangeeft, alsof er een wind krachtig een duw geeft. Het gaat bij mij ook vaak over die stemmen in mijn hoofd zien, horen en niet altijd naar luisteren. De eindeloze vooroordelen erkennen, de laag die onder die oordelen zit ook zien.
Allemaal nogal onduidelijk misschien maar dit pas ik dus gewoon toe bij alles.
En het voorbereidend werk dat bij het voelen zit is bij mij ook mijn eigen normen & waarden leren kennen. Als ik weet wat mijn eigen voorkeuren zijn, ga ik bij alles makkelijker kunnen voelen.
Pas op, ik vind het ook moeilijk hoor, dat voelen. Gaat echt niet soepel altijd. Is een continue leerschool waar ik elke dag gehumbled word. Is gehumbled een woord? Ik weet het niet.
Maar ik weet wel dat bereidheid me al ver gebracht heeft. Bereid zijn om fouten te maken, open staan om nieuwe dingen niet te snappen. Open en ontvankelijk.
Ik ben deze week zo moe geweest, intens en fysiek moe. En hoe lastig ik het vond om dat te laten zijn. Om mezelf rust te gunnen. Om naar mijn lichaam te luisteren en te geven wat het op dat moment nodig heeft. Ik schaamde me, ik heb mezelf geprobeerd te pushen om voorbij de vermoeidheid te geraken, maar ik werd gewoon door mijn lichaam terug geroepen.
Eigenlijk heb ik niet veel te willen, als ik mijn lichaam niet goed verzorg.
Hetzelfde dat je niet kan autorijden als je niet hebt getankt...
Lichaam eerst, de rest volgt wel.
Liefs, Elke
Comments