Ik voel dat ik hierover wil schrijven maar ik voel ook een weerstand, want dan voel ik die gevoelens weer en herinner ik me waar ik door ben gegaan.
Deze zomer had ik verwacht dat ik eindelijk na jaren isolatie en angsten, me vrij en verbonden zou voelen. En dat was ook zo. Ik heb me nog nooit zo vrij, verbonden en dicht bij mezelf gevoeld, maar ook nog nooit zo intens angstig dat je tenen krullen en je niets liever wil doen als in bed duiken en er nooit meer uitkomen. Maar dat deed ik niet. Ik nam het stemmetje onder mijn arm, en ondersteunde mezelf.
Wat mij heeft geholpen is, natuur en natuur en natuur. Ik kon altijd op de natuur steunen. Dan ging ik met mijn hond wandelen in de natuur. Beschouwen, vertrouwen, en me gewoon laten hangen en dragen door het ritme van de natuur. Het volgende dat me geholpen heeft is expressie. En dat was geen simpele, zeker niet voor de mensen rond me. Ik moest nog leren hoe ik mezelf en mijn gevoelens moest uiten, aangezien ik dit als kind niet echt geleerd heb. Dus heb ik veel fouten gemaakt, maar heb ik vooral veel geleerd. Ik richtte me vooral op de gevoelens onder de woede, bijvoorbeeld; ik voelde heel veel woede voor iemand, wat zit er onder die woede? Angst en puur verdriet. Oh nee, nu heb ik dat te doorvoelen. Het gewoon laten stromen eigenlijk, en dat is gemakkelijk getypt maar ik bedoel dan vooral mijn lichaam en mijn hart volgen.
Het voelen valt niet te forceren met mijn hoofd. "Nu ga ik eens even de angst doorvoelen en dan ben ik er vanaf" werkt niet... Het gaat volgens mij vooral over de veiligheid in jezelf creëren en ruimte maken in je binnenste. Daarvoor heb ik tijd en rust nodig gehad, veeeel tijd en nog meer rust. Het besef dat alle gevoelens en gedachten er mogen zijn. Je mag ze binnen laten, geef ze een tasje thee en een dikke knuffel. Luister eens naar wat ze te zeggen heb. Waarvoor willen ze je beschermen? Wat hebben ze op dit moment nodig? Je mag er naar luisteren, je bent veilig. Er is geen enkele dag die gaat komen waar je opeens niet meer van waarde bent. Je bent ALLES waard, liefde, rust, veiligheid.
Dus voelen, en het uiten op een gezonde manier. Vaak deed ik het nog op een zelfdestructieve manier, nog elke dag doe ik dat weleens. Ik ben niet perfect, en ik ga dat gelukkig nooit worden. Ik blijf leren, blijf ontwikkelen, blijf fouten maken. Wij allemaal, dat maakt ons zo menselijk. Misschien zijn we daarom ook mensen genoemd, omdat we menselijk zijn...Dus laat ons dat besef even tot ons doordringen. We zijn mensen. Ik mag menselijk zijn. Ik ben een mens. Lijken me ook heel goede affirmatie's om te herhalen tegen jezelf. Want het klinkt zo simpel maar dat is het niet. We vergeten dat, we worden boos op onszelf en anderen, omdat we allemaal zo menselijk zijn, aaargh...
Dus, wauw chapeau als je nog aan het lezen bent.. Blijkbaar spreekt dit je aan, herken je dit bij jezelf,..
Deze zomer heeft me doen inzien dat gevoelens keihard kunnen bestaan naast elkaar. Doodsbang én vrij. Liefde én angst. En vaak wordt het tegendeel gezegd. Dat liefde en angst niet kunnen bestaan naast elkaar. Daar ben ik het niet mee eens, maar goed dat is voor een andere blog.
Het vertrouwen in mezelf en mijn pad, de hulp aanvaarden van de mensen rond me (in welke manier ze dit aanbieden en niet hoe ik het wil), de natuur, mezelf laten dragen door muziek, hulp zoeken die ik zelf nodig heb, terug in mijn lichaam komen (door middel van dans, yoga, liggen op mijn bed,..), dat zijn allemaal dingen die me hebben geholpen. Oh ja, en nog een hele grote: creatief met mijn handen bezig zijn. Schilderen, tekenen, met klei spelen, macramé maken. Vooral ook mijn gevoelens op papier zetten met verf. Dus echt mijn hoofd uitzetten en puur intuïtief schilderen. Heb ik ZO van genoten! Dikke aanrader.
Ik heb nog zoveel te vertellen over dit alles haha... maar dit is nog maar mijn derde blog en ik ga hier toch afronden. Meer hierover in mijn volgende blogs.
Bedankt om dit te lezen en ik hoop dat je hier iets uit kan halen voor jezelf.
Er zitten foutjes in, ik kan niet altijd juist verwoorden wat ik bedoel, maar ik ben mens. :)
Veel liefs, Elke
Comments