Geen idee waar te beginnen schrijven. Eerst en vooral, welkom. Je bent hier, en ik apprecieer dat.
Ik ga me weer eens kwetsbaar open stellen, wat ik altijd wel een beetje spannend vind.
Om maar even met de deur in huis te vallen. Ik voel me triest. Vorige week was ik samen met mijn mama naar een duurzame biowinkel gegaan om eens te zien, de zaakvoerders zochten overnemers. We begonnen ermee als grap, terwijl samen iets openen van winkel al jaren onze droom is. Zo dapper als we waren gingen we dus langs voor meer info. We gingen er binnen met geen verwachtingen (misschien een lichte hoop) en kwamen er buiten met allebei een big smile.
Het had gewoon alles wat we hadden gehoopt. Een keuken, een tuin, de prijs viel binnen onze grenzen.
Dus al enkele dagen waren we beide heel enthousiast aan het brainstormen, en hadden we eigenlijk al 101 plannen. We wisten wel dat we nog rekening moesten houden met de financiële kant van de zaken, en eerst even controleren of alles wel in orde was met de boekhouder.
Bleek dat toch niet zo te zijn.. En dus kon het plan niet doorgaan.
Onze droom viel plots weg.
Deze ene kans die nu er niet meer was, maakte me opeens zo dieptriest dat ik wist dat dit onverwerkte emotie's van vroeger waren. Het representeerde alle teleurstellingen van afgelopen jaren.
Ook liet het me voelen hoe graag ik dit wou, hoe veel passie ik er eigenlijk voor heb. Passie waarvan ik niet wist hoe diep die was. Dus dat heb ik door deze ervaring ontdekt.
De duidelijkheid en de klaarheid die ik ervan kreeg houdt me ook dagelijks nog bezig. Ik heb nu een heel klaar beeld van wat ik nu eigenlijk verlang. Een droom die een jaar geleden soms wel eens vaag bovenkwam, maar die ik nu hoor schreeuwen in de verte. Toch laat ik ook nog speelruimte, want als we alles al zouden uitgestippeld dan is er geen ruimte voor iets waar we misschien nu zelfs nog niet eens van zouden durven dromen.
Wat wil ik hier allemaal mee vertellen?
Soms durven we niet dromen, durven we niet geloven dat wat we diep in ons hart echt verlangen beschikbaar is voor ons. Maar wat als jij, degene die dit leest, het keihard waard bent om alles wat je innerlijke, authentieke zelf écht verlangt, te ontvangen?
Wat als je durfde dromen? Zo ver en zo groots mogelijk.
Op wat kom je dan uit?
Op wat bots je dan?
Je bent het waard. Alles & de hele wereld.
Wat er ook komt kijken bij groots durven dromen, is teleurstelling, verdriet, woede, ongeduld, veel aaaaaargh en pfffff.
Hoe vang je jezelf dan op?
Dat ben ik nu in levende lijve aan het ontdekken!
Hoe doe ik dat? Ik ween graag, en veel. Soms intens, soms zacht. Of ik ben even boos op alles en iedereen en sluit me even mentaal af van alles. Dat sta ik mezelf dan ook toe. Ik mag dat.
Vooral dus zelf bestaansrecht geven aan al die gevoelens en emotie's.
Allemaal binnenlaten, uitnodigen, of soms zelfs gewoon voor de deur laten wachten en ze niet binnenlaten.
Zie je? Er is echt geen goed/fout in de zelfontwikkeling wereld.
Enkel jezelf, jouw tempo, jouw lichaam, jouw grenzen.
Ik heb mezelf nogal afgeleid deze dagen, ik had veel op de planning dus ben veel bezig geweest.
Ondertussen wel veel stilte momentje's, gesprekken met mijn beste vriendin, vol gesnotterde zakdoekjes,...
Wandelingen met mijn hond, yoga, muziek luisteren die ik voel,..
En ook vooral blijven dromen.
Dat duidelijk beeld met beide handen ontvangen en aannemen.
Terwijl ook nog ruimte laten voor het allemaal te laten stromen, want als je dingen forceert dan stromen ze niet meer.
Als ik de tijd en energie vindt zou ik er wel een vision board van willen maken.
En direct voel ik die levensenergie weer stromen.
Dus:
- ik voel de teleurstelling en alle gevoelens die komen aandrijven
- vertrouw erop dat "what's meant to be, will be"
- het ongeduld dragen dat gepaard gaat met het duidelijk beeld van waar je naartoe wilt
- de angst dragen van "wat nu als mijn droom niet uitkomt"
- de schaamte erkennen die niet gelooft dat dit haalbaar is
- het enthousiasme binnenlaten, de energie die spontaan stroomt ontvangen en mee spelen
- gevoelens delen, met de mensen waar je je gehoord en gezien voelt
Maar er is geen goed/fout.
Dus je mag ook alles opkroppen, een vaag beeld hebben, geen vertrouwen hebben, niets erkennen of willen dragen. Alles mag!!!
x Liefs, Elke
Comments